نیمه شب با تو پریدم از خواب!
بازوانت که مرا نَرم به زنجیر کشید
چشم ِمن هیچ ندید!
تو نبودی و تن ِ سردِ مرا
خاطری گرم به آغوش کشید
از لبت پچ پچوُ نجوا که شنید
چشم ِ من هیچ ندید
بسته بودند مرا در دل ِشب
روی یک تَرک ِ درخت
آب می بُرد مرا در تب ِخواب
آرزو ها می رفت
بازوانت پارو ،
قلب من بی تاب ،
تا که پیچیدم به شب، نیلوفری
چشم ِمن هیچ ندید
خواب بود، اما ستاره، بی ثمر
آسمان را گشته بود،
خاطرت پَر می گشود
هیچ کس با من نبود